بی‌گمان بر همگان واضح و مبرهن است راه و سایر زیرساخت‌های ارتباطی زیربنای توسعه محسوب می‌شوند و توسعه بدون استقرار شبکه ارتباطی مناسب غیرقابل دست‌یابی برای هر منطقه‌ای محسوب میشود. استان آذربایجان شرقی به جهت موقعیت استراتژیک خود در ارتباط و اتصال با کشورهای CIS و ماوراء قفقاز، ترکیه و اتحادیه اروپا و نیز سابقه گذشته خود از جمله نقش و موقعیت ممتاز خود در جاده ابریشم، متأسفانه از جهت شبکه ارتباطی حمل و نقل متناسب با جایگاه خود رشد و توسعه نیافته است.
در این بین شهرستان ورزقان با فاصله ۷۵ کیلومتری نسبت به مرکز استان، با ۲۳ هزار و ۶۸۲ کیلومتر مربع مساحت و ۱۶۱ آبادی، ۴۵ هزار و ۷۰۸ نفر جمعیت دارای ۸۷۶ کیلومتر راه مواصلاتی بوده که ۷۲/۸ کیلومتر آن روستایی و ۱۵۴/۳ کیلومتر فرعی و غیر اصلی در هم‌جواری با نوار مرزی نودوز است. پتانسیل‌های شهرستان ازجمله ذخایر عظیم معدنی(مجتمع عظیم معدنی مس سونگون، معادن طلای اندریان و هیزه‌جان و …)هم‌جواری با نوار مرزی و نزدیکی به مرکز استان است که می‌تواند عامل توسعه شهرستان باشد. علی‌ای‌حال این شرایط نه تنها موجب رشد و شکوفایی شهرستان نگردیده بلکه در بیشتر موارد مشکلاتی را از قبیل ترافیک و تخریب بر اثر تردد ماشین آلات سنگین بیش از حد کشش جاده‌ها برای شهرستان ایجاد می‌کند، اما آنچه بیش از همه شرایط را برای شهرستان سخت و در واقع بحرانی ساخته است وضعیت راه‌های ارتباطی اصلی شهرستان از مرکز شهرستان به سمت خواجه و همچنین بخش خاروانا و نوار مرزی نودوز است که متأسفانه در سال‌های گذشته پیگیری‌های انجام شده نتیجه چندانی نداشته و به خصوص بعد از وقوع زلزله و تخریب زیر ساخت های عمده از جمله راه‌های ارتباطی اصلی وضعیتی پیش آمده که نارضایتی شدید اهالی را به دنبال داشته است.
بزرگراه خواجه – ورزقان – خاروانا – نودوز، بزرگراهی است که از سال ۱۳۸۹ بر سر زبان‌ها افتاده که شاید بتواند گره کور توسعه شهرستان ورزقان را باز کند. پروژه‌ای که با تلاش مسئولین وقت شهرستان تصویب و ردیف بودجه‌ای دریافت کرد و در ادامه با تلاش‌های صورت گرفته شرکت ملی مس ایران در سال ۱۳۹۰ متعهد به مشارکت در این پروژه شده است. روند اجرای پروژه مذکور بعد از فراز و نشیب‌های فراوان در حوزه اجرایی و پیمانکاری وارد فاز جدیدی شده و طی صورتجلسه‌ای در تیرماه ۱۳۹۱ بین مسئولین وقت مقرر میشود احداث پروژه فقط در سه فاز (یک قطعه ۱۲/۵ کیلومتر توسط اداره کل راه و شهرسازی استان و دو قطعه ۱۶/۵ کیلومتری توسط شرکت مس ایران)از خواجه به ورزقان تا پایان سال ۱۳۹۲ تکمیل و تحویل شود. کار بدین جا ختم نمی‌شود، پروژه‌ای که در سال ۱۳۸۹ مقرر شده بود پنج ساله احداث شود در پایان سال ۱۳۹۲ وارد مرحله جدیدی از عمر خود شده روزهای خوشی را سپری می‌کند، از این تاریخ به بعد پروژه در چهار قطعه به پیمانکار واگذار شده و کار با قوت تمام شروع میشود، بزرگراهی که به دلایل مختلف عاقبتی جزء توقف نصیبش نشد. پروژه‌ای ملی به نام بزرگراه خواجه – ورزقان – خاروانا – نودوز تبدیل شده به بزرگراه خواجه – ورزقان، امید مردم رنج کشیده شهرستان ورزقان برای فراغت از نگرانی‌های شبانه روزی مراجعت عزیزانشان از جاده‌های خطرناک شهرستان در حال سو سو زدن است.
نیاز شهرستان ورزقان به بزرگراه ارتباطی آیا ضروریست؟ با توجه به اینکه در سال ۱۳۹۴ با پیگیری‌های استاندار سند تدبیر و توسعه شهرستان در راستای سند تدبیر و توسعه استان به تصویب رسیده است و از جمله شاخص‌هایی که می‌تواند در این سند به رشد و شکوفایی شهرستان کمک کند ایجاد شهرک صنعتی تخصصی مس و الحاق قسمتی از شهرستان به منطقه آزاد تجاری- صنعتی ارس است، موضوعی که از سالیان پیش مردم رنج کشیده منطقه چشم انتظار آن بوده‌اند؛ احداث بزرگراه صرف آن هم فقط در قطعه خواجه – ورزقان نه تنها هیچ دردی از این مردم دوا نمی‌کند بلکه امید به زندگی ساکنین منطقه را در این شهرستان کاهش داده و موجبات مهاجرت به شهرستان‌های اطراف علی‌الخصوص تبریز را افزایش و مشکلات زیادی را هم بر آنها و هم شهرستان‌های هم‌جوار ایجاد می‌کند. از طرفی کور سوی امیدی که در دل اهالی شهرستان از قبال امید به شکوفایی و توسعه صنعتی مجتمع مس بوده با مهاجرت و حتی ساکن شدن کارگران معدن در شهرستان‌های اطراف به یاس و ناامیدی تبدیل می‌کند. علی‌هذا شهرستان ورزقان نیازمند توجهات جدی مسئولین نظام مقدس جمهوری اسلامی در راستای فرمایشات مقام عظمای ولایت (مدظله‌العالی) و نام گذاری امسال مزین به نام “اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل” در جهت شکوفایی اقتصادی است.
شایان ذکر است کارهای مطالعاتی بزرگراه دیگری هم‌زمان با پروژه صدرالذکر در جهت محرومیت زدای از شهرستان ورزقان با عنوان تبریز – اسپیران – سه راهی آقابابا – خاروانا – نودوز انجام شده بود که بعداً این دو بزرگراه به فازهای خواجه – ورزقان – خاروانا – نودوز و تبریز اسپیران – آقابابا تقسیم شده‌اند. این در حالی است که همچنان که اشاره شد فقط ۷۲/۸ کیلومتر از ۸۷۶ کیلومتر راه مواصلاتی شهرستان از نوع روستایی بوده و مابقی غیر اصلی و فرعی(مال رو) است. با این حال مردم شریف و فهیم شهرستان به امید روزهای بهتر با بلند طبعی، صبر و شکیبایی پیشه کرده‌اند تا وعده‌های مسئولین که الحمدا.. سال به سال تمدید میشود، شاید روزی جامع عمل به خود ببیند.
Â
احد جهانگیر
دوست عزیز آقا احد مثل اینکه شما در جریان نیستی همان قدر که با الفاظ باز میشود و هر روز نام اتوبان عوض میشود این خودش یه نوع پیشرفت است ومردم از این راه نان می خورنند!!
هماه قدر که طرف هنوز کارشناس ارشد ندارد به قول بچه های همه دحتور(دکتر )معرفی می کنند ؟راستی بررسی و حساب رسی معدن چه شد !!مردم میگند امسال برف خوب آمده نظر شما چیه؟
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: